صله (فقه)صِلَه به معنی احسان و نیکی است. ۱ - معنی لغویواژه صله از وصل، مقابل فصل گرفته شده است. وصل به معنای جمع بین دو یا چند چیز آمده است. صله بر مطلق احسان و نیکی و نیز هدیه و جایزه و مانند آن اطلاق می‌شود [۱]
لسان العرب و مجمع البحرین، واژه «وصل»
بیشترین کاربرد واژه صله در کلمات فقها به تبع روایات با اضافه به رحم یا ارحام می‌باشد.۲ - صله در روایاتدر برخی روایات، واژه صله با اضافه به امام علیه السّلام و نیز شیعیان به کار رفته است. در روایتی از امام کاظم علیه السّلام آمده است:«کسی که توانایی صله ما را ندارد، به شیعیان تهی دست صله کند» و در حدیثی دیگر از امام صادق علیه السّلام آمده است:«کسی که به صله ما قادر نیست، به دوستان نیکوکار ما صله کند که پاداش صله ما برای او نوشته می‌شود». [۲]
وسائل الشیعة، ج۹،ص۴۷۵-۴۷۶.
۳ - فهرست منابع(۱) لسان العرب و مجمع البحرین. (۲) وسائل الشیعة. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۱۰۲، برگرفته از مقاله صله. |